Niepokojący płacz

Dzieci płaczą – nie da się tego ukryć, a jeśli są małe, to płacz może towarzyszyć im nader często. Dla rodziców ta naturalna skądinąd sytuacja może być źródłem poważnego dyskomfortu i niepokoju. Skoro maluch płacze, to pewnie coś mu dolega, źle się czuje, a my nie potrafimy właściwie o niego zadbać. Takie obawy są normalne, ale nie należy im przesadnie ulegać.

W początkowym okresie życia płacząc dziecko komunikuje się z otoczeniem, a przede wszystkim z rodzicami. Właśnie tą drogą maluch może dać znać, że chce mu się jeść, że trzeba zmienić pieluszkę, że jest mu zimno. Nie jest w stanie powiedzieć, o co mu chodzi i rodzice muszą jakoś sami do tego dojść. Z czasem nić porozumienia między opiekunami a dzieckiem stanie się solidniejsza i mama z tatą będą doskonale wiedzieć, o co maluchowi chodzi w danym momencie.

Nim to nastąpi ważna jest obserwacja dziecka i jego zachowań. Po posiłku warto sprawdzić, czy pielucha nie jest zapięta zbyt mocno. Trzeba sprawdzać, czy nie ma siusiu lub kupki, czy ubiór nie jest zbyt ciepły. Gdy wszystkie te sprawy będą w najlepszym porządku, a dziecko nadal zanosi się płaczem, może zwyczajnie potrzebować bliskości mamy.

Należy wówczas wziąć małego na ręce i delikatnie przytulić, co korzystnie wpływa na emocje małego człowieka. Jeśli dziecko płacze częściej niż wydaje się to standardem, można zacząć nosić go w nosidełku lub specjalnie wiązanej chuście. Wówczas będzie cały czas blisko rodzica, któremu również będzie wygodniej. Inne sposoby na uspokojenie to kołysanie, bujanie, ciepła kąpiel z delikatnym masażem czy otulenie becikiem.